Śliwa ‘Stanley’ Prunus domestica ‘Stanley’

Charakterystyka

Odmiana Stanley została wyselekcjonowana w USA w 1913 r z mieszańców pochodzących ze skrzyżowania odmian: Węgierka z Agen oraz Książę Walii. Jest uprawiana w większości krajów Europy . W Polsce od lat jest odmianą bardzo często spotykaną w sadach produkcyjnych lub na działkach. Jest odmianą samopylną i należy do grupy odmian węgierek.

Wygląd

Drzewo rośnie umiarkowanie silnie zbiegiem czasu wzrost maleje ze względu na nadmierne owocowanie. Koronę tworzy kulistą, średnio zagęszczoną. W okres owocowania wchodzi w 2-3 roku po posadzeniu. Owocuję bardzo obficie i corocznie. Wysokość drzewa różni się w zależności od wczesnego cięcia i formowania korony niskiej lub wysokiej. Najczęściej osiąga wymiary 3-5m. Podkładka Ałycza, na której szczepione są śliwy to najlepsza typowa podkładka wykorzystywana w ich produkcji.

Kwiaty i liście

Stanley kwitnie późno białymi kwiatami, przyciąga pożyteczne owady zapylające . Liście są średnie, jajowate, zielone. Czas kwitnienia tej odmiany występuje na przełomie kwietnia i maja

Owoce

Owoce są duże owalne, fioletowo-niebieskie, pokryte lekkim niebieskim nalotem. Miąższ zielono-żółty, soczysty, lekkoaromatyczny, łatwo oddzielający się od pestki. Owoce zawierają wiele witamin i składników mineralnych, w tym: witaminę K, B, A, E, cynk, magnez, żelazo, wapń, potas. Jako owoce bogate w liczne antyoksydanty, śliwki doskonale wspomagają walkę organizmu z wolnymi rodnikami, dzięki temu wspomagają profilaktykę chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca. Zawartości błonnika w owocach śliwek a zwłaszcza pektyn bardzo korzystnie wpływa na funkcjonowanie jelit.

Wymagania

Śliwa Stanley będzie dobrze rosła na takich samych glebach jak jabłonie czy wiśnie. Śliwy wymagają gleb żyznych, ciepłych i przewiewnych. System korzeniowy śliw nieźle znosi wysoki poziom wód gruntowych, nie powinien on jednak sięgać wyżej niż 1 m. Piaszczyste podłoża uboższe w próchnicę, ale o gliniastym podłożu zalegającym na 40-60 cm również nadają się na sadzenie śliw. Stanowiska suche w okresie owocowania zdecydowanie pogarszają jakość i wielkość owoców. W drugim roku po posadzeniu glebę wzbogacamy w składniki mineralne (azot, potas, fosfor, magnez).

Uprawa i pielęgnacja

Korony drzew śliwkowych formujemy przez 3-4 lat po posadzeniu. Formowanie zaczynamy już w pierwszym roku. Posadzone jesienią przycinamy wiosną. Na konary szkieletowe przeznacza się 3-4 pędy wyrastające z przewodnika pod kątem prostym lub rozwartym. Skraca się je o 2-3 długości. Przewodnik przycina się w odległości 50 cm od najwyższego pędu bocznego. Jeśli jednoroczny okulant nie ma żadnych rozgałęzień, to przycina się go na wysokości 90 cm. Rany po cięciu zabezpieczamy maściami ogrodniczymi. Miejsce przygotowane do sadzenia powinno być odchwaszczone, stanowisko wybieramy południowozachodnie lub zachodnie.

Zbiory i przechowywanie

Dojrzałość zbiorcza – początek września.

Zapylanie

Samopłodna

Zastosowanie

Można spożywać je świeże, do deserów, na kompoty, dżemy, nalewki.

Odporność

Wytrzymała na mróz.

Cechy sadzonki

Podkładka: Ałycza.

Wysokość sadzonki: 100 – 160 cm.