Śliwa ‘Węgierka Biała’ Prunus domestica ‘Węgierka Biała’
Charakterystyka

Śliwa Węgierka Biała jest starą odmianą nieznanego pochodzenia. Spotykana jest obecnie bardzo rzadko w starych sadach. Podobna jest do typowych węgierek, lecz różni się kolorem. Owoce wiszące na drzewie prezentują się bardzo atrakcyjnie. Polecana do sadów przydomowych i działek.

Wygląd

Drzewo rośnie silnie. Tworzy koronę rozłożystą, luźną. Wysokość drzewa różni się w zależności od wczesnego cięcia i formowania korony niskiej lub wysokiej. Najczęściej osiąga wymiary 3-5m. Podkładka Ałycza, na której szczepione są śliwy, to najlepsza typowa podkładka wykorzystywana w ich produkcji.

Kwiaty i liście

Śliwa Węgierka Biała kwitnie białymi kwiatami przyciągającymi pożyteczne owady zapylające. Liście są ciemnozielone, lekko ząbkowane, o jajowatym kształcie. Czas kwitnienia tej odmiany występuje na przełomie kwietnia i maja.

Owoce

Śliwa Węgierka Biała w okres owocowania wchodzi późno. Owocuje corocznie bardzo obficie. Owoce rodzi średnie o wadze 30g, żółte, pokryte białym nalotem. Miąższ kwaskowato-słodki, soczysty, smaczny, łatwo oddzielające się od pestki. Owoce zawierają wiele witamin i składników mineralnych, w tym: witaminę K, B, A, E, cynk, magnez, żelazo, wapń, potas. Jako owoce bogate w liczne antyoksydanty, śliwki doskonale wspomagają walkę organizmu z wolnymi rodnikami, dzięki temu wspomagają profilaktykę chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca. Zawartości błonnika w owocach śliwek a zwłaszcza pektyn bardzo korzystnie wpływa na funkcjonowanie jelit.

Wymagania

Śliwa Węgierka Biała będzie dobrze rosła na takich samych glebach jak jabłonie czy wiśnie. Śliwy wymagają gleb żyznych, ciepłych i przewiewnych. System korzeniowy śliw nieźle znosi wysoki poziom wód gruntowych, nie powinien on jednak sięgać wyżej niż 1 m. Piaszczyste podłoża uboższe w próchnicę, ale o gliniastym podłożu zalegającym na 40-60 cm również nadają się na sadzenie śliw. Stanowiska suche w okresie owocowania zdecydowanie pogarszają jakość i wielkość owoców. W drugim roku po posadzeniu glebę wzbogacamy w składniki mineralne (azot, potas, fosfor, magnez).

Uprawa i pielęgnacja

Korony drzew śliwkowych formujemy przez 3-4 lat po posadzeniu. Formowanie zaczynamy już w pierwszym roku. Posadzone jesienią przycinamy wiosną. Na konary szkieletowe przeznacza się 3-4 pędy wyrastające z przewodnika pod kątem prostym lub rozwartym. Skraca się je o 2-3 długości. Przewodnik przycina się w odległości 50 cm od najwyższego pędu bocznego. Jeśli jednoroczny okulant nie ma żadnych rozgałęzień, to przycina się go na wysokości 90 cm. Rany po cięciu zabezpieczamy maściami ogrodniczymi.  Miejsce przygotowane do sadzenia powinno być odchwaszczone, stanowisko wybieramy południowo-zachodnie lub zachodnie.

Zbiory i przechowywanie

Dojrzałość zbiorcza – połowa sierpnia.

Zapylanie

Zapylacze: Samopylna

Zastosowanie

Można spożywać je świeże, na dżemy, kompoty, marmolady.

Odporność

Dobra odporność na mróz.

Cechy sadzonki

Podkładka: Ałycza.

Wysokość sadzonki: 120 – 160 cm.