Śliwa ‘Węgierka Dąbrowicka’ Prunus domestica ‘Węgierka Dąbrowicka’

Charakterystyka

Odmiana polska wyselekcjonowana w 1962 r przez A. Jackiewicza w Zakładzie Doświadczalnym w Dąbrowicach z siewki Węgierki Zwykłej. Zaletą tej odmiany jest tworzenie wyrównanych owoców, nawet na drzewie obficie owocującym.

Wygląd

Drzewo rośnie średnio silnie tworząc kulista koronę, średnio zagęszczoną. W okres owocowania wchodzi wcześnie. Owocuje obficie, czasem przemiennie. Wysokość drzewa różni się w zależności od wczesnego cięcia i formowania korony niskiej lub wysokiej. Najczęściej osiąga wymiary 3-5m. Podkładka Ałycza, na której szczepione są śliwy, to najlepsza typowa podkładka wykorzystywana w ich produkcji.

Kwiaty i liście

Węgierka Dąbrowicka kwitnie białymi kwiatami, przyciąga pożyteczne owady zapylające . Liście są średnie, jajowate, zielone. Czas kwitnienia tej odmiany występuje na przełomie kwietnia i maja

Owoce

Owoce średniej wielkości około 30 g, owalne. Skórka gruba, ciemnogranatowa, pokryta silnym niebieskim nalotem. Miąższ zielono-żółty, smaczny, łatwo oddzielający się od pestki. Owoce zawierają wiele witamin i składników mineralnych, w tym: witaminę K, B, A, E, cynk, magnez, żelazo, wapń, potas. Jako owoce bogate w liczne antyoksydanty, śliwki doskonale wspomagają walkę organizmu z wolnymi rodnikami, dzięki temu wspomagają profilaktykę chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca. Zawartości błonnika w owocach śliwek, a zwłaszcza pektyn bardzo korzystnie wpływa na funkcjonowanie jelit.

Wymagania

Śliwa Węgierka Dąbrowicka będzie dobrze rosła na takich samych glebach jak jabłonie czy wiśnie. Śliwy wymagają gleb żyznych, ciepłych i przewiewnych. System korzeniowy śliw nieźle znosi wysoki poziom wód gruntowych, nie powinien on jednak sięgać wyżej niż 1 m. Piaszczyste podłoża uboższe w próchnicę, ale o gliniastym podłożu zalegającym na 40-60 cm również nadają się na sadzenie śliw. Stanowiska suche w okresie owocowania zdecydowanie pogarszają jakość i wielkość owoców. W drugim roku po posadzeniu glebę wzbogacamy w składniki mineralne (azot, potas, fosfor, magnez).

Uprawa i pielęgnacja

Korony drzew śliwkowych formujemy przez 3-4 lat po posadzeniu. Formowanie zaczynamy już w pierwszym roku. Posadzone jesienią przycinamy wiosną. Na konary szkieletowe przeznacza się 3-4 pędy wyrastające z przewodnika pod kątem prostym lub rozwartym. Skraca się je o 2-3 długości. Przewodnik przycina się w odległości 50 cm od najwyższego pędu bocznego. Jeśli jednoroczny okulant nie ma żadnych rozgałęzień, to przycina się go na wysokości 90 cm. Rany po cięciu zabezpieczamy maściami ogrodniczymi. Miejsce przygotowane do sadzenia powinno być odchwaszczone, stanowisko wybieramy południowozachodnie lub zachodnie.

Zbiory i przechowywanie

Dojrzałość zbiorcza – połowa sierpnia.

Zapylanie

Samopłodna.

Zastosowanie

Można spożywać je świeże, do deserów, na kompoty, dżemy, nalewki.

Odporność

Wytrzymała na mróz.

Cechy sadzonki

Podkładka: Ałycza.

Wysokość sadzonki: 120 – 160 cm.