Śliwa ‘Węgierka Zwykła’ Prunus domestica’ Węgierka Zwykła’

Charakterystyka

Odmiana bardzo stara, w Europie bardzo popularna. W Polsce od bardzo dawna uważana za cenną odmianę ze względu na to, że jest bardzo plenna i smaczną odmianą. Rośnie prawie w każdym sadzie lub na działkach.

Wygląd

Drzewo rośnie średnio silnie, koronę tworzy kulistą, szeroka, średnio zagęszczoną. W okres owocowania wchodzi późno, plonując średnio obficie na początku, w starszym wieku bardzo silnie. Wysokość drzewa różni się w zależności od wczesnego cięcia i formowania korony niskiej lub wysokiej. Najczęściej osiąga wymiary 3-5m. Podkładka Ałycza, na której szczepione są śliwy, to najlepsza typowa podkładka wykorzystywana w ich produkcji.

Kwiaty i liście

Węgierka Zwykła kwitnie późno białymi kwiatami, przyciąga pożyteczne owady zapylające. Odmiana samopylna. Liście są średnie, jajowate, zielone. Czas kwitnienia tej odmiany występuje na przełomie kwietnia i maja

Owoce

Węgierka Zwykła wydaje owoce małe lub średnie 25-30 g owalne, skórka fioletowo-granatowa pokryta intensywnym nalotem. Miąższ żółtawo-złoty, średniosoczysty, słodki, bardzo smaczny, dobrze oddzielający się od pestki. Przed zbiorem nie opadają. Owoce zawierają wiele witamin i składników mineralnych, w tym: witaminę K, B, A, E, cynk, magnez, żelazo, wapń, potas. Jako owoce bogate w liczne antyoksydanty, śliwki doskonale wspomagają walkę organizmu z wolnymi rodnikami, dzięki temu wspomagają profilaktykę chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca. Zawartości błonnika w owocach śliwek a zwłaszcza pektyn bardzo korzystnie wpływa na funkcjonowanie jelit.

Wymagania

Śliwa Węgierka Zwykła będzie dobrze rosła na takich samych glebach jak jabłonie czy wiśnie. Śliwy wymagają gleb żyznych, ciepłych i przewiewnych. System korzeniowy śliw nieźle znosi wysoki poziom wód gruntowych, nie powinien on jednak sięgać wyżej niż 1 m. Piaszczyste podłoża uboższe w próchnicę, ale o gliniastym podłożu zalegającym na 40-60 cm również nadają się na sadzenie śliw. Stanowiska suche w okresie owocowania zdecydowanie pogarszają jakość i wielkość owoców. W drugim roku po posadzeniu glebę wzbogacamy w składniki mineralne (azot, potas, fosfor, magnez).

Uprawa i pielęgnacja

Korony drzew śliwkowych formujemy przez 3-4 lat po posadzeniu. Formowanie zaczynamy już w pierwszym roku. Posadzone jesienią przycinamy wiosną. Na konary szkieletowe przeznacza się 3-4 pędy wyrastające z przewodnika pod kątem prostym lub rozwartym. Skraca się je o 2-3 długości. Przewodnik przycina się w odległości 50 cm od najwyższego pędu bocznego. Jeśli jednoroczny okulant nie ma żadnych rozgałęzień, to przycina się go na wysokości 90 cm. Rany po cięciu zabezpieczamy maściami ogrodniczymi. Miejsce przygotowane do sadzenia powinno być odchwaszczone, stanowisko wybieramy południowo-zachodnie lub zachodnie.

Zbiory i przechowywanie

Dojrzałość zbiorcza – połowa września.

Zapylanie

Samopłodna.

Zastosowanie

Można spożywać je świeże, do deserów, na kompoty, dżemy, do suszenia, powidła, i jako nadzienie do pysznych knedli.

Odporność

Wytrzymała na mróz.

Cechy sadzonki

Podkładka: Ałycza.

Wysokość sadzonki: 120 – 160 cm